καπάσα (η)

πήλινο πιθάρι μέσα στο οποίο αποθήκευε κανείς ποσότητες λαδιού.
Οι καπάσες ήταν διαφόρων μεγεθών σε σχήμα ελλειψοειδούς σφαίρας. Τις έφερναν από τη Βενετία ή την Αγκόνα.
Σε κτγφ. του 1725, Νο 54 (Ιστορικό Αρχείο Λευκάδας), διαβάζομε: “μία καπάσα μεγάλη και μια καπασοπούλα”. Σήμερα κανείς δεν χρησιμοποιεί τις καπάσες για αποθήκευση λαδιού. Το σκοπό αυτόν τον επιτελούν οι λάτινες πίλες. Ο παλιές καπάσες έγιναν γλάστρες λουλουδιών και φυτών.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Καπάσα /ἡ/ (Ἰ. capace) = πήλινος πίθος ἀποθηκεύσεως ἐλαίου, κιοῦπι, πιθάρι.

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

Λέμε, μια καπάσα λάδι, γιατί εκεί αποθηκεύεται λάδι. Η λέξη είναι ιταλικής προέλευσης, capace,  το ευρύχωρο. Απ΄ την ίδια λέξη και το καπάτσος, ο επιδέξιος, καταφερτζής.

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης

Καπάσα § ἀγγεῖον πήλινον μέγα, ὅπου ἀποθηκεύουσι (καπασόνουσι) τὸ ἔλαιον. Παρ’ ἄλλοις λέγεται Πιθάρι.