κάνε

τουλάχιστον, λοιπόν.
Μόνη της η λέξη δε λέει τίποτα. Συνεκφέρεται μαζί με άλλες. “Μη στο πω κάνε …” – “Θα πας, κάνε, στο μαγαζί;”- “Θα μας πληρώσει, κάνε, τα χρέη;” – “Τότε, κάνε, πώς το δέχτηκες;” – “Να περνάς, κάνε, να σε βλέπουμε” – “Δώσε μου, κάνε το κλειδί μου να μπω μέσα …”
κάνε και κάνε, λέμε σε περιπτώσεις αγανάκτησης: “Άει στο … καλό, κάνε και κάνε”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Κάνε (κἅν) = τοὐλάχιστον, λοιπόν, ἀκόμη, εἰς ἐπίμετρον.

Tα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης

Κἄνε καὶ κἅν μόρ. ἐλατ. § τουλάχιστον.

Σημ. Ὁ Βυζ. ἀγνοεῖ τὸν πρῶτον τύπον (Σύλλ. 5).