ιππόγλωσσο (το)
θεραπευτικό βοτάνι, κοινώς λαγομηλιά.
Σε γιατροσοφικό βιβλίο του χωριού Πόρου βλέπομε: “Έβγαλε το ιππόγλωσσον και τρίψε την ρίζαν του, να γίνει σκόνη και δίνε του να πίνει με το νερό του εκείνος, οπού έχει σπάσιμον (αρχιδίων). Ακόμη, είτινος πονεί το κεφάλι του, ας πάρει τα κλωνάρια αυτής της βοτάνης, να τα κάμει στεφάνι, να τα φορεί εις το κεφάλι του, υγιαίνει” (Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα, σελ 34, 134)