γκωμιάζω

Με την έννοια του ταιριάζω στίχους ομοιοκαταληκτικά, αυτοσχεδιάζοντας. Οι Λάζαρης και Κοντομίχης δεν το έχουν.
Στο χωριό λέγαμε συχνά: πώς το γκώμιασε το τραγούδι;
Το μυαλό μας φυσικά (και σωστά) πηγαίνει στο αρχαίο και γνωστό ρήμα εγκωμιάζω, που θα πει επαινώ.
Το ουδέτερο του επιθέτου εγκώμιος -ον εκτός του ότι σχετίζεται με την κώμη, στο χωριό έχει την έννοια του κώμος, που σημαίνει χορός, τα συμπόσια και μάλιστα τα βάκχικα. Σ΄ αυτά ακούγονται και σατιρικά αυτοσχεδιάσματα.
Ένα παράδειγμα τέτοιου αυτοσχεδιασμού (γκώμιασμα), που άκουγα μικρός από τον πατέρα μου σε χαρές είναι: ( Ο στιχοπλόκος, ύψωνε το ποτήρι του γυρίζοντας προς τον διπλανό του λέγοντας): Προχτές περνούσα απ΄ τη γειτονιά σου, μπήκα στο μαγαζάκι (καπηλειό), ήπια ένα ποτηράκι (ή κρασάκι)/ καλώς να σέ βρω, φίλε μου Γιωργάκη (το όνομα του διπλανού) και τσούγκριζε.
Το ουδέτερο του ρήματος Εγκωμιάζω, επαινώ μας οδηγεί στο γκώμιασμα.