φόρα (επίρρ.)

1. δημόσια, μπροστά σε κόσμο. “του τα ΄πε φόρα”
2. μτφ.: “παίρνω φόρα” – αρχίζω με θάρρος ένα έργο – παίρνω απίδρομο να πηδήσω.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Φόρα /ἐπίρ./ (Ἰ. fuora) = ἔξω, ἐμφανῶς, δημοσία. (φορὰ) = κεκτημένη ταχύτης, ἀπίδρομος.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης