φαγούρα (η)

1. κνησμός. “Μ΄ έπιασε φαγούρα κι όλο ξύνομαι”
2. συγκέντρωση των απαραίτητων εφοδίων τροφοδοσίας για να περάσει μια οικογένεια την χρονιά της.
   Η φαγούρα διαφέρει ποιοτικά κατά τόπους. Για τη Λευκάδα, ήταν αρκετό το σιτάρι, το λάδι και τα όσπρια και ακόμα μια λάτα (=ντενεκές) παστές σαρδέλες. Η οικογένεια που εξασφάλιζε τα παραπάνω εθεωρείτο προνομιούχα.
   Σε παλιό δικαστικό κατάστιχο (Ιστορικό Αρχείο Λευκάδας) του 1745 διαβάζομε: “20 του αυτού, δια φαγούραν από 17 Οκτοβρίου έος την σημερινήν εξόδιασα λ.(ίρες) 189”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Φαγοῦρα /ἡ/ (τρώγω-φάγομαι) = κνισμός, κνίδωσις, ξυσμάρα, ἡ διά τινα χρόνον ἀπαιτουμένη πρὸς συντήρησιν ποσότης βασικῶν τροφίμων.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης