Ψάχνετε κάτι;

Γράψτε την λέξη που ακούσατε ή διαβάσατε και δείτε τι ακριβώς σημαίνει στο Λευκαδίτικο ιδίωμα!

Η κάουζα μιανού σεκρετάριου – Θεατρικό μονόπρακτο του Πολιτιστικού και Επιμορφωτικού Συλλόγου Κατούνας

Ο Πολιτιστικός, Επιμορφωτικός και Αθλητικός σύλλογος Κατούνας, παρουσίασε κατά τη διάρκεια του Αποκριάτικου χορού του στις 26 Φεβρουαρίου 2017, το θεατρικό σατιρικό μονόπρακτο “Η κάουζα μιανού σεκρατάριου“, στη λευκαδίτικη ντοπιολαλιά.

Μια μικρή αυθόρμητη παράσταση, με εκπληκτικές ερμηνείες και απίστευτη προφορά των λευκαδίτικων εκφράσεων από τους συμμετέχοντες, που σατιρίζει τα προβλήματα που μπορεί μια μικρή κοινωνία ενός χωριού να έχει.

Η κάουζα μιανού σεκρατάριου

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Καλ’μέρα πάντα κι άλλ’.
Λαρώστε ούλ’.
Αρχ’νάει η κάουζα
Να ‘ρτ’ κοντά ο μάρτ’ρας κατ’γορίας
Ποιος είσ’ ετλόους;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ:
Ο….. ο Κατ’νιώτ’ς είμαι

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Ορκίσ’.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ:
Μα τ’ Παναϊα κυρ Μαγιστράτε μ’ κι αν δε τα λέω βαραμέντε να μ’ γυρίσ’ η κατακλίδα πισ’ στ’ ανακούτ’.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Πότε γεννήθ’κες;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ:
Σάμπως και θ’μάμαι μαθές;
Δε μας δ’λώνανε κυρ Μαγιστράτε μ’ για ν’ αργούμε να π’γαίνουμε φαν-τάρ’ για ν’ αϊτέρνουμε τ’ς φαμελιές μας στα χωράφια.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Τι ξέρ’ς για το δεονός;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ:
Εγώ κυρ Μαγιστράτε μ’ έχω τα μαρτίνια μ’ π’ τα βοσκάω εδεκεί στ’ν αλλάτρα δίπλα στο κονάκι του σιορ Δήμ’ τ’ Αημαυρίτ’, για να φάνε τα παιδιά μ’ τα λιμασμένα ένα κομμάτ’ κρέας να ξεκατνωθούνε γιατί με τα ξερομπούκ’να δε ζεί ο κοσμάκ’ς.

Ν’ αξήν’νε κι αυτά για να μ’αϊτάρ’νε και μένα το καψερό και το κακοφούρτ’νο πόχνε λιώσ’ τα ήπατά μ’.

Και ‘γώ κι άλλ’ πολλοί απ’ το χωριό κι αυτό γινότανε από παλιά κι ήμαστε ούλ’ καλούμ’ θέλ’.

Ο σιορ Δήμος έτσ’ κούσαλο π’ κατάντ’σε που να το φέρ’ βόλτα τέτοιο θερίο χτούριο.
Έβαλε το λ’πόν μια κομισσιόνα κι ένα σεκρετάριο π’ όλο λουστροκοπανιότανε στ’ πέννα κι έκανε τ’ λεβάδα τ’ σα κονιόρδος στ’ς ρούγες παριστάνοντας το φαμόζο.

Πριν χρόνια έτσ’ μπονώρα-μπονώρα πόβγαλα τα ζωντανά για να βοσκήσ’νε μούρτε μια μπόχα που λ’γώθ’κα.

Μ’ έπιασε θέρμ’ απ’ τ’ κατέλα κυρ Μαγιστράτε μ’, αλμπαζία μ’ σηκώθ’κε.

Η κατέλα αυτήν’ ερχονότανε απ‘ τ’ μεριά που ‘ναι το κονάκ’ τ’ σιορ Δήμ’ κι όπως εννόησα εκ’νού τ’ προκομμέν’ τ’ σεκρετάριου τ’ κατσαρίστ’κε ν’ αδειάσ’ τον απόπατό τ’μεσ’ ‘ν αλλάτρα και γιομίσ’ ο τόπος κουτσούλ’ς, κουράδες και κορατζίνια.

Εμαγάρ’σε το χωράφ’ π’ να τόμπ’ ο διάλος μέσατ’ και να βελάζ’.

Εμαζώχτ’κε δελόγκ’ κόσμος πολύς για να τ’ κάμομε τ’ παρατήρ’σ’ αλλά που μαθές αυτός.
Μας ήρτε αναβρακάτος – αναβρακάτος και μας έλεγε να μη βγάλομε μπαμπαξά κι ότ’ η αλλάτρα είναι δ’κή τ’ και τ’ κ’αν’ ότ’ θέλ’ κι ‘ολο αφσκόλογα μας αμώλαγε και μας φοβέρ’ζε.
Έτσ’ δ’λαδή από ζορμπαλίκ’.

Εμείς του ‘παμε ότ’ θα πάμε να λεμενταριστούμε στ’ αφεντ’κ’ότ’ , στ Δήμο δλ’δή, και τότε εκειός αγγελοκρούστ’κε ότ’ θα χάσ’ τα δακρέτα τ’ και θα τ’ μείν’ το δι’αφορο γι’ αυτό μας αρχίν’σε στ’ς γαλ’φι’ες και μας είπε να κάμομε αϋπομονή κιόλα θα φκιάσ’νε.

Μας είπε ότ’ για λίγο καιρό μοναχά θα τα ρίχν’ μέσ’ στ’ν αλλάτρα, μετά μας έλεγε ότ’ θα τα καθαρίζ, για να μη ζέχν’νε, ότ’ θα φκιάσ’ και τσι δ’κούς μας τ’ς απόπατ’ς και… και… και…

Μ’ αυτές τ’ς καλταμπανιές μας γαλαμπάρ’σε κι είπαμε να κάμομε λίγ’ αϋπομονή.
Με τα πολλά ο σιορ Δήμος τονε σκόλασε το σεκρετάριο και πήρε άλλονε και μετά άλλονε και δώστ’ και πάρε αλλά η μάν’κα κυρ. Μαγιστράτε μ’ εκει στάμπιλε.

Οι σεκρετάριοι ούλ’ πούρτανε τα ίδια και τα ίδια.
Όλο λάδ’ κι από τ’γανήτα τίποτα.

Και να πείς ότ’ είτανε και τίποτα από δαύτ’ς τσέκια τ’ς.
Ούτε για λαουρέντ’δες δε κάνανε καμπόσ’ από δαύτ’ς.
Ετούτος ο ούλτ’μος όλο ομπλιγκατζόνες μας αμόλαγε.

Τι π’ θα ξεκατελώσ’ τ’ν αλλάτρα, τι νερά τρεχούμενα, τι κοντράδες και καροτσάμπιλε και τι δεν είπε ο στόμας τ’.

Και σα να μη δ’κάγανε ούλα τούτα μας άφκε και στα σκοτίδια τα Κστόεννα.

Άνθρωπ’ ήμαστε κυρ μαγιστράτε μ’, μάννα μας εγένν’σε δε φτρώσαμε.

Για πνομής ετουτ’νού τ’ σεκρετάριου και των αλλ’νόνε έχομε κρεπάρ’ απ’ το σκατό.

Έχουμε μεγάλ’ βαρ’γκόμια και ζ’τάμε δ’καίωσ’.

Να τα ρίξ’νε αλλού τα σκατά να ιδούνε κι άλλ’ τ’ γλύκα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Νάρτ’ κοντά ο μάρτ’ρας υπεράσπισης.
Ετ’ λό’ου σ’ ποιος είσαι.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
Ο ……. Ο Μπρανέλος

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Ορκίσου.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
Να σκάσω και ν’ ακ’στεί ο βρόντος μ’

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Τι ξέρ’ς για το δεονός;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
Εγώ δε ξέρω πολλά πράμματα γιατί κ’τάω τ’ τ’υφλα μ’ και δεν ανακατώνομαι με τ’ πολιτ’κή.

Ο Κατ’νιώτ’ς δεν έχ’ δίκιο. Αυτό π’ ξέρω είναι ότ’ ο σιορ Δήμος κι ο σεκρετάριος τ’ είναι καλοί ανθρώπ’ και νοιάζονται για το ν’τερέσο ούλ’ τ’ κοσμάκ’ και κακό δε κάν’νε σε κανένα.

Τώρα, άμα ρίξανε τον απόπατο στ’ν αλλάτρα θάχανε το λόγο τ’ς για καλό θα το κάμανε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Βλέπ’ς κάνα καλό να γένεται άμα γιομίσ’ το χωράφ’ κουτσούλους;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
Χέρσο χωράφ’ ήτανε κυρ μαγιστράτε μ’με κάτ’ μπαράκες μέσα. Τίποτα δε φύτρωνε. Μοναχά κάτ’ γρυπάρια και κάτ’ γαϊδ’ράγκαθα είχε μέσα.

Μόλ’ς έπεσε μέσα το σκατό επήρε τ’ απάν’ τ’.

Άμα θέλαν’ οι χωριάτες θα το ‘χανε γιομάτο μποστάνια και θα βγάνανε βλησίδ’ τα κομ’ντόρια και καστραβέτσα και θα ‘χανε και διάφορο.

Θα ‘χανε καζαντίσ’ στα καπ’τάλια και θάτανε καλούμ’ θέλ’ αλλά δε τ’ αφήν’ η γρίνα.

Αλλά τι να το κάμ’ς κυρ Μαϊστράτε μ’ τέτοιοι είναι. Χωριάτες στούρν’ και ψωμοπάτ’δες.

Εμένα έτσ’ μ’ κάζ’ πως είναι τα πράματα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Εσύ που τόχ’ς το κονάκ’ σ’

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
Απ’ ‘ν άλλ’ τ’ μπάντα κατά τον Άη Γιάνν’

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Από κείν’ τ’ μπάντα γιατί δεν αδειάζ’ κανιά βολά τον απόπατο τ’ ο σιορ Δήμος για να μη πιάν’ κι αυτ’νους τ’ καψερούς το κατ’φρόνιο;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
Μας κογιονάρ’ κυρ Μαγιστράτε μου; Από κείν’ τ’ μπάτα τα χωράφια είν’ αμόγια κι είναι δίπλα σε κονάκια, στα κονάκια μας δ’λαδή.

Εμείς είμαστε ν’κοκυραίοι ανθρώπ’. Δεν είμαστε διακονιαραίοι.

Έπ’τα εμείς το ρεγάλο μας το δίνομαι κι ο σεκρετάριος μας έχ’ ένα σωρό υποχρεώσεις.

Κι έχ’ ν’ αβαντσάρ’ κι ‘αλλα. Εμείς όλο κολοβερέντσες είμαστε δε γίνεται το λ’πόν αυτό το πράμα!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Καλώς (στον κατηγορούμενο σεκρετάριο) κατ’γοτούμενε τι έχ’ς ν’ απ’λο’ηθείς;

ΣΕΚΡΕΤΑΡΙΟΣ:
Εγώ κυρ Μαϊστράτε μ’ δε φταίω ο καψερός για τίποτα.

Τώρα απόδιαβα ανάλαβα κ’μανταδόρος στο κονάκι τ’ σιορ Δήμ’ και κατά πως μπορώ και με τα καπ’τ’αλια πόχω το κ’μανταίρνω καλά.

Τ’ μάν’κα εγώ εδ’ εκεί τ’ν ΄ήβρα. Άλλ’ τ’ βάλανε παλιά και κατά πως μ’ κάζεται τ’ν αποκολλωμέν’ εγώ θα τ’νε πάρω.

Τι να κάμω δ’λαδή, να τ’ βγαλω;

Θα κρεπάρομαι στο σκατό και πως θα ζήσομε κι η αφεντιά μας αλλά και τόσ’ μ’σαφιρέοι απ’ ‘ν Αθήνα και τον κόσμο ούλο π’ τ’ έχομαι καλομάθ’ να διανεύονται σ’ν αμαλαγιά και με τα κόμοδά τα ούλα.

Θα ‘γγελοκρουστούνε, θα λακίσνε κι άει εσύ να τ’ς ξαναματαβρείς.

Κι άμα λακίσ’νε πάει καλιά τ’ το κονάκ’ θα ρπίσ’.

Μπιτ χαλέπεδο θα γίν’ και θα μας αναγελάει ο κόσμος ούλος.

Μα σάμπως πάθανε και τίποτσι μαθές; Το χωράφ’ από χέρσο πού ‘ταναι εγίν’κε αμόγιο και καλουμ’ θέλ’.

Και τ’ς είπα οτ’ θα φκιάσω και τσι δ’κους τ’ς τ’ς απόπατ’ς κι άνα σωρό καλούδια θα τ’ς δίνω αλλά αυτοίν’ οι ψωμοπάτ’δες δε μπιεντάνε κι όλο αντ’γάρνε και μ’ θέλ’νε και γαλ’κά φωτάκια διέλε ‘μπα ‘μέσα τ’ς

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
(στο Δήμο) εσύ κατ’γορούμενε τι έχ’ς να πείς

ΔΗΜΟΣ:
Τι να πω κυρ Μαγιστράτε μ’ έτσ’ π’ κατάντ’σα ο έρμος κι ο σκότ’νος.

Από ν’κοκύρ’ς διακονιάρ’ς π’ να με φάει η μαύρ’ η αναφταούρα.

Σ’ αυτ’ην’ τ’ν ηλ’κ’ια είμ’ εγώ για πολλά θαρείς;

Κι αφού δε μπορώ να μαϊνάρω το βιός μ’ μοναχός μ’ έβαλα κι εγώ ένα σωρό κ’μανταδόρ’ς να κ’μανταίρν’νε το κονάκ’, νάχω και γω το κ’τέντο μ’, νάχω τα φόρα βία μ’ π’ λένε.

Κατά πως μ’ τα λένε βάνω τον απόζιτο και το πιο φαμόζο.

Μέχρ’ τα τώρα προκοπή δεν ήβρα με αυ’νούς τ’ς ασύφτα’ους τ’ς σεκρετάριους γι’ αυτό και τ’ς σ’ναλλάζω αλλά μπά!!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Ο κυρ εισαγγελέας έχ’ το λόγο.

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ:
Απ’ τα στοιχεία τ’ς δικογραφίας κι όσα ακούσαμε στ’ κάουζα σήμερα π’ τα χει γρ’αψ’ ο καγγελάριος έχομε να κάμομε με μια καθαρή γαμπαλαρία με σκοπό το διάφορο.

Γαμπαλαρ’σμέν’ είν’ ετούτ’ οι κακόχρον’ κι οι καψεροί π’ βαραμέντε έχ’νε βαρ’γκομίσ’ γιατι τ’ς πνίγ’ το δίκιο π’ για πνομής τ’ σεκρετάριου ετουτνού κι όχι μονάχα έγινε το χωράφ’ σκατότοπος χωρίς διάφορο κανένα.

Αυτοί π’ καζαντίσανε απ’ αυτήν’ τ’ γαμπαλαρία είν’ ο σεκρετάριος ετούτος κι ούλ’ οι ‘αλλ’ οι πρωτύτερ’ αλλά κι όλ’ οι καλομαθ’μέν’ με τα καλά τα κονάκια πόχνε κάμ’ αλεάντσα με δαύτ’ς και φκιάν’νε γουργ’νάδες με το βιος του δεύτερ’ κατ’γορούμεν.

Γαρμπαλ’σμένος είναι κι ο δεύτερος κατ’γορούμενος γιατί αντί να κ’τάει το δ’κό τ’ το ν’τερέσο και να φροντίζ΄το κονάκ’ τ’ βάν’ καλπ’ζάν’ς για σεκρετάριους π’ με τα δακρέτα π’ τ’ς έχ’ δώκ’ κατ’φρονάει ετουτ’νούς τ’ς καψερούς και τ’ς κάν’ να βουρλίζονται.

Γι’ αυτό κι είναι κατ’γορούμενος γιατί για πνομής τ’ γίνοντ’ αυτά π’ δεν έχει το νού τ’ αλλά απ’ ότ’ μ’ κάζετε πρέπ’ να τ’ δώκουμε δικαιολογία που ‘ναι και λίγο ντουβάρ’.

Για το πρώτο κατ’γορούμενο καστίγο χωρίς ελαφρυντικά.

Οι δικαστές συνεννοούνται κρυφά και βγάνουν απόφαση

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
Οι κατ’γορούμεν’ και το πόπολο ούλο να σ’κωθεί

Αφού ακουρμαστίκαμε καλά τ’ς μάρτ’ρες και τον εισαγγελέα εκρίναμε το δεονός και πήραμε α-προπόζιτο να καστιγάρουμε το πρώτο κατ’γορούμενο και για καστίγο κάθε μπονώρα για νιαν ώρα να β’λιάζ’ μες σ’ ένα λόμπο γιομάτο κουτσούλους για όσο καιρό θα ‘ναι σεκρετάριος.

Το πολύ π’σκιάζομαι όμως είναι ότ’ αυτό το καστίγο μάλλον για ρεγάλο θα το πάρ’νε οι σεκρετάριοι τέτοιοι που ‘ναι.

Για το δεύτερο κατ’γορούμενο τ’ν απαλλγιά τ’ λόγω που ‘ναι στούρνος και ντ’βάρ’.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.