ανταριάζω -ομαι

1. ξεσηκώνω ταραχή, προκαλώ σύγχυση, αντάρα.
   “Μας ανταριάσατε με τις φασαρίες σας” – “Ανταριάστηκα από όσα μου είπε άπρεπα λόγια κι έγινα Τούρκος”. “Τον αντάριασαν στο ξύλο τον άνθρωπο”.
   ΒΑΛ. Φωτεινός, Β΄ 258: “… και τα σπουργίτια ανταριαστούν στην κόρνια τους το βράδυ”
2. σκοτεινός και ομιχλώδης καιρός: “αντάριασε όλος ο τόπος”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ἀνταριάζω: (ἀντὶ-αἵρω, ἀνὰ-ταράσσω 😉 = προκαλῶ θόλωσιν τῆς ἀτμοσφαίρας, σύγχυσιν, ταραχήν.