ακορφολόγητος -η -ο

το κλαδί από το οποίο δεν έκοψαν τις άκρες του βλαστού του, δηλ. τις κορφές, κυρίως λέγεται για τ΄ αμπέλια.
Κατά το κορφολόγημα οι γεωργοί (στο νησί) σπάζουν με το χέρι τους, σε σημεία κόμπων, τα βλαστάρια που περισσεύουν από τον τελευταίο κόμπο. Οι παλιοί Λευκαδίτες το κορφολόγημα το έλεγαν ξεφύλλισμα (περίπου το ίδιο).
Σε χργρ. του 1744 – 758 (ό.π.: λογαριασμός εσόδων και εξόδων) βλέπομε: “Δια να ξεφυλλίσω τα αμπέλια εξόδεψα …” (Γεωργικά της Λευκάδας) και αλλού: “δια ξεφυλλιστικά των αμπελιόνε …”.
Ίσως το σημερινό κορφολόγημα είναι νεότερος τρόπος καλλιέργειας. Ενδεικτικό είναι ότι στο εν λόγω κείμενο δεν αναφέρεται η λέξη κορφολόγημα, στη θέση της υπάρχει το ξεφύλλισμα:
Δημ. τραγ.: “Αμπέλι μου πλατύφυλλο και κοντοκλαδεμένο … για δεν ανθείς, για δεν καρπείς, σταφύλια για δεν κάνεις … – βάλε γριές μεσόκοπες και κορφολόγησέ με”.